Een weekendje Gotland!

Vrijdag 27 april
Toen ik vanochtend in de metro stapte viel mijn oog op de voorpagina van een Zweedse krant die op het bankje tegenover mij lag. Op de voorpagina was een foto te zien van een verwoeste metro vol gewonden. ‘Terroristen slaan toe in Stockholm’ stond er bij. Wij waren juist op weg naar Stockholm, om vanaf daar naar Nyashamn af te reizen, waar de boot naar Gotland vertrekt. Gelukkig beheers ik voldoende Zweeds om het bijbehorende krantenartikel te begrijpen. Het ging om een oefening die had plaatsgevonden.

In de drie maanden dat ik hier ben heb ik nog nooit vertraging gehad tijdens het reizen met het openbaar vervoer. Nu dat ik een boot moest halen leek het de metro een goed moment om voor de eerste vertraging te zorgen. Eenmaal op Stockholm Centraal bleek ook daar de hele boel ontregeld; treinen vertrokken vanaf andere perrons en overal stonden mannen in hesjes om alles in goede banen te leiden. En dat alles als je een boot probeert te halen, pfff. We hadden snel het juiste perron gevonden en met nog één overstap voor de boeg leek het erop dat we de boot zouden halen. De treinreis was deels door natuurgebieden. Daar reed de trein al toeterend doorheen om het wild van het spoor te houden. De laatste overstap verliep vlekkeloos en we waren op tijd bij de boot.

Op de boot was het even zoeken naar onze plekken (wat een gigantische boot! het leek wel een cruiseschip!). Toen we de plekken gevonden hadden, onze spullen hadden neergezet en ons in de stoelen nestelden werd ik aangesproken door het meisje achter ons (ik schat haar een jaar of 2,5) met de vraag ‘Vad heter du?’ (= Hoe heet jij?). Het meisje zat volgens mij precies in de ‘Waarom?-fase’ (maar dan net even anders, haha), want ik heb de vraag wel vijf keer moeten beantwoorden.

Na drie uur legde de boot aan in Visby, de hoofdstad (lees; het hoofddorp) van Gotland. Na een loopbrug van enkele kilometers (of leek dat maar zo, haha?) kwamen we aan bij de bussen. Of beter gezegd de bushalten, want er was geen bus te bekennen en dat zou de komende 1,5 uur ook zo blijven. We besloten om het dorpje in te gaan. Via een stadsparkje kwamen we bij de oude stadsmuur en uiteindelijk in het stadje zelf. Visby is een gezellig stadje vol gekleurde huisjes en schattige, kleine boutiekjes. Aan de andere kant van het stadscentrum bevindt zich het busstation, waar we informatie inwonnen bij een van de medewerkers. Gotland staat bekend als fietseiland. Na het gesprekje met de man van de busmaatschappij snap ik waarom. Fietsen is hier gewoon bittere noodzaak met die busschema’s hier, haha. De bussen rijden er slechts een paar keer per dag en sluiten geen van allen op elkaar aan. Het gooide onze plannen behoorlijk in de war. Het tripje naar Fåro (een eilandje ten noorden van Gotland) zaterdag was hiermee van de kaart. Vanaf het busstation liepen we terug richting de kade, waar zich ook het toeristenbureau bevindt. Deze bleek alle dagen geopend, behalve vrijdag 27 april en de daaropvolgende dagen (heel handig! not!). Daardoor hadden we geen alternatief voor zaterdag en als klap op de vuurpijl misten we ook nog eens net de bus, wat nog eens drie kwartier Visby betekende (welkom op Gotland! grrr!). Na een picknick in het zonnetje (want oja… het was wel prachtig weer!) konden we eindelijk in de bus stappen. De buschauffeur zette ons voor de deur (lees; de lange weg naar het jeugdhostel) af, dat officieel geen bushalte was (heel aardig van hem dus!). Op weg naar het jeugdhostel vielen alle ergernissen van de dag van me af. In de verte zag ik de zee, die bij iedere stap richting het jeugdhostel dichterbij kwam. Het jeugdhostel bleek zich niet vlakbij het strand (zoals de internetpagina vermeldde) te bevinden, maar stond praktisch op het strand! geweldig! dit kon niet beter! Deze prachtige en enigszins afgelegen omgeving betekende echter wel dat er geen supermarkt in de wijde omtrek te bekennen was. Gelukkig hadden we wat boodschappen vanuit Stockholm meegenomen, maar een geweldige maaltijd was het niet, haha.

De eigenaar van het huis‘je’ (40 vierkante meter!) dat we huurden had connecties op het eiland en als we wilden konden we voor een mooi prijsje een auto huren bij een van die connecties van hem. Ik had mijn rijbewijs bij me, dus we besloten het te doen. Daarmee behoorde een tripje naar Fåro weer tot de mogelijkheden! Morgen kunnen we de auto in Visby ophalen. Ik ben benieuwd!

’s Avonds hebben we vanaf een rots naar de ondergaande zon gekeken. Puur genieten van opnieuw een prachtig stukje Zweden!

Zaterdag 28 april
Na een uurtje in Visby (waar ik nog een laatste souvenir kocht, van een zeer onhandig formaat (lees; groot), maar wel heel leuk!) was het tijd om de auto op te halen bij ‘Mickes Biluthyrning’ (= ‘Mickes Autoverhuur’). Er stonden een stuk of vijf auto’s, waarvan één oerlelijke auto, in een onbestemd kleurtje. Dit bleek onze auto voor de komende 24 uur, haha. Het was een oude Volkswagen Golf, met de nadruk op oud. We hoefden de deuren nog net niet vast te houden tijdens het rijden, haha. De auto rammelde aan alle kanten en maakte een hoop kabaal, maar hij reed! Mijn spierballen moesten wel hard werken, want de auto had uiteraard geen stuurbekrachtiging. De Zweedse wegen en de Golf raakten al snel vertrouwd en zo’n 1,5 uur later stonden we voor de veerpont in Fårosund. De veerpont oprijden bleek een eitje, maar even later was het wel even schrikken. De auto leek naar voren te rijden (had ik ‘m dan toch niet goed op de handrem gezet?!). Het bleek de veerpont te zijn, die inmiddels in beweging was gekomen (fjieuw! haha!).

De meeste verkeersborden in Zweden zijn hetzelfde als in Nederland. Wel hebben ze er hier een aantal extra. Naast de bekende ‘pas-op-voor-elanden’-borden (die je op Gotland overigens niet tegenkomt) blijken ze zelfs borden ‘pas-op-voor-schapen’-borden te hebben, haha. Fåro stond er vol mee!

Je kunt je Fåro voorstellen als een kiezelwoestijn, met hier en daar een huisje of een grasvlakte met boompjes en struiken. Rijden op dit eiland voelde als een safari (zeker in deze auto, haha). We reden over het midden van het eiland richting de achterste rots-kust en via de kust (en vele tussenstops) weer terug naar de pont. Op de heenweg kwamen we veel schapen tegen en ook overstekende fazanten (waar dan weer geen waarschuwingsbordje voor langs de weg stond, haha). De rots-kusten zijn er prachtig, maar het was er ondanks het stralend mooie weer wel koud. Er stond namelijk een harde wind vanuit zee.

’s Avonds hebben we uiteraard opnieuw de zonsondergang bewondert op het strand van Lummelunda. Dit keer was het echter aanzienlijk kouder aan de kust, dus hebben we het laatste stuk vanuit het raam van de ‘stuga’ bekeken.

Zondag 29 april
Via de kustlijn zijn we terug naar Visby gereden. Na een tankbeurt bij de ‘OKQ8’ kon de trouwe vierwieler weer netjes worden afgeleverd bij ‘Mickes Biluthyrning’. Er was niemand aanwezig, dus moest ik de auto parkeren en de sleutel door een gat in het kleine rode huisje van ‘Mickes Biluthyrning’ gooien (heel apart!). De overige uurtjes voordat de boot vertrok hebben we in Visby doorgebracht.

Na drie uur op de boot bleek ook het openbaar vervoer aan de vaste wal niet op elkaar aan te sluiten. We hebben maar liefst drie kwartier moeten wachten op de eerstvolgende trein terug. Rond half tien kwamen we aan op het metrostation van Hallonbergen. De boot vertrok om vier uur, dus reken maar uit… (inderdaad, vijf en een half uur reizen).

’s Nachts kon ik de slaap maar niet vatten, ik was klaarwakker. Ik realiseerde me hoe dichtbij het vertrek inmiddels was gekomen (HÉÉL dichtbij!) en de drie maanden kwamen als één grote flashback aan me voorbij. Na de flashback kwamen de toekomstplaatjes voorbij; terug in Nederland en dan… Ergens tussen die plaatjes in heb ik de MP3-speler aangezet en zo ben ik toch nog in slaap gevallen en heb ik nog een kort nachtje slaap gehad.

Liefs, Daniëlle