Min andra vecka pa Stella Nova!

MAANDAG 5 FEBRUARI:
Vanochtend zijn we de dag begonnen met een vleugje Nederland (jawel; pindakaas! haha). De afgelopen nacht hebben we zo goed als niet geslapen. Fleur bleek toch nog last te hebben van haar knie. Voor de zekerheid is ze daarom vanochtend samen met Anitha naar het ziekenhuis gegaan. Ik ben naar stage gegaan, waar ik erachter kwam dat weinig slaap en huilende kinderen geen goede combinatie is, haha.

Ik heb vandaag mijn eerste Zweedse gesprekje gevoerd dat verder ging dan het gebruikelijke ‘goedemorgen=godmorgon’, ‘alsjeblieft=var sa god, dankjewel=tack sa mycket’ en dergelijke. Ik voerde het gesprekje met één van de kinderen van de 2-3jarigen-sectie en besefte eigenlijk pas na afloop dat ik zojuist een Zweeds gesprek had staan voeren.

Aangezien ik het, voor mijn gevoel, nietsdoen behoorlijk zat was heb ik vandaag geluidsballonnen meegenomen. Het bleek een groot succes. Na het vullen van de ballonnen met verschillende pastasoorten en dergelijke (wat al een avontuur op zich was met die 1-jarigen) hebben we samen muziek gemaakt. De kinderen reageerden heel enthousiast en op het geluid van de ballonnen kwamen ook de kinderen van de 2-3-jarigen-sectie af. Op een gegeven moment was ik omringd door een stuk of 25 kinderen en keken mijn collega’s vol verbazing naar ons.

’s Avonds heb ik een vergadering bijgewoond van de 1-jarigen-sectie. De vergadering werd zo goed als helemaal in het Zweeds gehouden (dus waarom hadden ze mij ook alweer uitgenodigd?!) en was lastig te volgen. Deze vergadering zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als mijn eerste en tevens laatste vergadering van de 1-jarigen-sectie.

Toen ik na een lange stagedag (9-19.00 uur) naar huis liep sneeuwde het :). Er is dus weer hoop voor een dagje snowboarden!

P.S. Fleur haar knie is in orde. Na een lange dag in het ziekenhuis (want ‘if you can walk and talk, you can wait’ is hier het motto) kreeg ze te horen dat haar kniebanden ‘a little bit overstretched’ zijn.

DINSDAG 6 FEBRUARI:
Het eten is en blijft het hoogtepunt van de dag, zeker op dinsdag. Dan staat er namelijk yoghurt met muesli en/of cornflakes op het menu. Ze smeren zichzelf, elkaar en het meubilair werkelijk helemaal onder. En het liefst eten ze van elkaars bord, want dat ziet er blijkbaar toch lekkerder uit dan je eigen bord, haha.

Na het eten brachten Laura en Antonio (twee 1-jarigen), onder mijn begeleiding, samen de ‘serveerkar’ terug naar de keuken. Het was mooi om het samenspel tussen deze twee kinderen te zien en erg grappig om in feite alleen een ‘serveerkar’ te zien rijden, aangezien ze geen van beide boven de kar uitkomen.

Na de stage besloten we een bezoekje aan het overdekte centrum van Solna (een dorpje verderop) te brengen. In de lift van het 8 verdieping-tellende gebouw hadden we een prachtig uitzicht over het dorpje. Het winkelcentrum zelf stelde verder niet zoveel voor, maar het was leuk om er even uit te zijn.

Bij terugkomst in Hallonbergen zijn we de supermarkt ingedoken om iets lekkers voor bij de thee te halen. We hebben onszelf getrakteerd op een klein taartje. ‘Kanelgömma – saftige kaka med läcker kanelfyllning’ stond er op de verpakking. Het zag er lekkerder uit dan het was (maar dat is vaak zo in Zweden, zoals de Semla die we laatst hadden, bleh). Tijdens onze zoektocht in de ‘Coop konsum’ (jaja, weer een nieuwe supermarkt!) stuitten we op een promotiedame die probeerde om tonijnrolletjes aan de man te brengen. We hebben uiteraard even geproefd. Ze smaakten goed (waarschijnlijk speelde het feit dat het rond etenstijd was en we nog niets gegeten hadden mee, haha) en de dame in kwestie is nog steeds in de veronderstelling dat we Zweeds zijn. Ze overlaadde ons met haar promotiepraatje (wat overigens goed te begrijpen was) en wij konden in het antwoorden volstaan met de woorden die we inmiddels kenden. Erg leuk! En we hebben haar ook maar in de waan gelaten dat we inderdaads Zweeds zijn, haha. Ik spreek trouwens ook al steeds meer Zweeds tegen de kinderen :). Die drempel is op de een of andere manier ook lager dan het Zweeds spreken tegen de volwassenen.

WOENSDAG 7 FEBRUARI:
Vandaag moesten er opnieuw boodschappen worden gedaan. Het was even de vraag wie de weg naar Willy’s ging trotseren. Fleur heeft een zere knie en ik ben ziek (ja, de bacillen hebben hun werk inmiddels gedaan :( ). En wie gaat er dan? Uiteindelijk heb ik me, dik ingepakt als een Inuit en voorzien van een grote rugzak, naar de supermarkt gewaagd. Aangekomen bij de, inmiddels beruchte berg, ben ik op mijn m’n kont naar beneden gegleden. De sneeuw had inmiddels namelijk plaatsgemaakt voor ijs, dus na twee stappen ging ik onderuit en vervolgde ik mijn weg op mijn kont. Op de terugweg heb ik, bepakt met een rugzak vol boodschappen, de berg opnieuw bedwongen. Een pikhouweel was niet overbodig geweest op deze berg, die als rode piste in een skigebied niet misstaan zou hebben. Je moet er wat voor over hebben; de boodschappen, haha.

’s Avonds stond er een ongebruikelijke activiteit op het programma, namelijk het vertalen van “Dikkie Dik Jarig!”. De directeur heeft dit prentenboek tijdens één van zijn verblijven in Nederland aangeschaft voor de school, maar had nog geen tijd gehad om het te vertalen. Vandaar dat hij mij met dit klusje opzadelde. Het vertalen ging over het algemeen verbazend gemakkelijk en was eigenlijk heel leuk om te doen (dus mocht ik het lesgeven ooit zat zijn dan kan ik altijd nog op zoek gaan naar een baantje in deze branche, haha), maar hoe vertaal je dingen als vishappen en haasje-over?!

DONDERDAG 8 FEBRUARI:
Vandaag had ik een dagje ingepland om literatuur door te nemen en aan mijn verslagen te werken. Het werd echter een dagje uitzieken. Aan het eind van de middag voelde ik me nog steeds belabberd, maar er stond een ‘meeting’ met de directeur gepland en die heeft daar geen boodschap aan. Hij verwacht van zijn personeel dat ze hun eigen emoties en beslommeringen uitschakelen op het moment dat ze de school binnenkomen en hij wenst er verder dan ook niets over te horen. Vandaar dat ik me toch maar in mijn jas en snowboots gehesen heb en met pen en papier naar de school ben gegaan. De directeur hield een presentatie (inclusief Powerpoint!) over de ‘principles & values’ van Stella Nova. Het was erg interessant en ik heb een hoop nieuwe inzichten opgedaan. Als het goed is staan er nog een stuk of vier van deze ‘meetings’ op het programma. Ik kan niet wachten. In deze, drie-en-een-half-durende meeting (jaaa… hij is erg lang van stof), heb ik overigens meer geleerd dan in die anderhalve week stage.

Na de meeting hebben we contact gehad met onze studiegenoten (Marlous, Hanneke & Astrid) in Örebro. We hebben afgesproken om volgende week een lang weekend (15-18 februari) bij ze door te brengen. Ik heb er zin in!

P.S. Vanmiddag hebben we een ‘Do-it-yourself-schoonmaak-kit’ van de hoteleigenaresse gekregen, bestaande uit: een stofzuiger, een stoffer en blik met lange steel, een mop en bijpassende emmer. Dus we kunnen aan de slag…

VRIJDAG 9 FEBRUARI:
Na twee weken Zweden vonden we het toch wel eens tijd om een bezoek te brengen aan de Zweedse meubelgigant, waar menig studentenkamer mee gevuld is (inderdaad Ikea!). Na een spannende busreis (het uitvallen van de motor, een lekke band, iedereen uit de bus, het concluderen van de lekke band door de chauffeur, iedereen weer in de bus, een busrit in een lawaaimakende en overhellende bus met nog steeds een lekke band) kwamen we aan. De Ikea was uiteraard niet veel anders dan de Ikea’s die we in Nederland hebben, maar het was leuk om toch ook even een Zweedse Ikea te hebben bekeken en we hebben er heerlijk gegeten.

Op de terugreis hebben we boodschappen gedaan bij de Hemköp (supermarkt numero 6). Daar hadden ze wel hele bijzondere boodschappenmandjes. Je kunt ze namelijk achter je aan trekken. De mandjes hebben namelijk naast het korte handvat ook een langer handvat en aan de onderkant zijn wieltjes bevestigd. Het was erg vreemd om iedereen met deze mandjes voorbij te zien rijden. We hebben ons mandje in eerste instantie gewoon gedragen, maar zagen al snel het voordeel in van het achter je aan trekken van je mandje en zijn toen overgegaan op het achter ons aan trekken van het mandje.

Liefs, Daniëlle

P.S. Na een paar dagen aan mijn sollicitatiebrief te hebben ‘gesleuteld’ heb ik hem vandaag samen met mijn cv per mail verzonden naar de desbetreffende school. Nu volgt het spannendste gedeelte; het afwachten...