Hallo Nederland, hier Zweden!

Daar is ‘ie dan, het eerste berichtje vanuit Zweden. Het heeft even geduurd, maar ik had niet eerder de beschikking over internet (dus vandaar). Ik heb het onderstaande bericht wel direct op de 25e voor jullie geschreven.

DONDERDAG 25 JANUARI:
Er is een eerste keer voor alles, zo ook voor het vliegen. Ik vond het vliegen zelf fantastisch. Ik vond het heel bijzonder om me eens aan de andere kant van het wolkendek te bevinden en vanuit de lucht hadden we een prachtig uitzicht over het besneeuwde Zweden (zie foto’s). Het boarden zelf ging iets minder soepel. Bij Fleur (mijn klasgenoot en tevens huisgenoot voor de komende maanden) ging de zoomer af bij de douane. Vervolgens hebben we net iets te lang naar Zweden gebeld. Zo’n 10 minuten voor vertrek werden onze namen omgeroepen. We waren net onderweg naar de Gate toen werd omgeroepen dat we zorgden voor vertraging en ze ons doodleuk over de speaker vertelden dat onze bagage van board werd gehaald. We hebben het op een rennen gezet (maar met die zware rugzakken was dat een hele opgave). Nog net op tijd kwamen we aan (want we moesten uiteraard bij één van de laatste Gates zijn). Nog buiten adem hoorden we de veiligheidsmaatregelen omtrent de zuurstofmaskers en dergelijke aan (een zuurstofmasker was op dat moment geen gek idee geweest, haha). Een gestresst begin van mijn eerste vlucht dus. De vlucht zelf was één grote verwondering. Prachtige wolkenlandschappen (zie foto’s) die werden afgewisseld door het Zweedse landschap met hier en daar een huisje. We hebben een piepkleinbeetje turbulentie gehad, de zon scheen erg fel door de kleine vliegtuigraampjes en de dame naast ons was nogal geurafscheidend, maar verder was het een prima vlucht.

Eenmaal aangekomen in Zweden was het wachten op de bagage. Toen na een uur onze bagage nog steeds niet gearriveerd was knepen we hem toch wel even (ze zullen onze bagage toch niet echt van board gehaald hebben?!). Nog maar even informeren bij de balie. Als we het niet voorbij hadden zien komen dan moest het tussen de spullen staan die naast de balie stonden wist de man achter de balie ons te vertellen, maar daar stonden onze koffers niet tussen. Misschien dat ze op een andere band stonden en ja hoor op de volgende band zagen we het treurige stilleven van twee verlaten koffers. Eenmaal bij de uitgang was het niet moeilijk om Mr. Harper en zijn vrouw te vinden. Dit waren namelijk nog de enige twee mensen in de aankomsthal en om het nog makkelijker te maken waren het t-shirt en de jas van Mr. Harper bedekt met een logo van de school. Mr. Harper en zijn vrouw zijn echt twee schatten van mensen en ook de eigenaresse van het hotel is heel lief en behulpzaam. Bij binnenkomst troffen we overigens wel een hele bijzondere receptionist aan. We werden enthousiast begroet door een 7 maanden oude Labrador die met zijn voorpoten over de balie heen leunde. Later op de dag kwamen we de hond tegen in de hal. Het is een hele vrolijke, aanhankelijke hond en nu dat ik onze honden 3 maanden moet missen is het wel heel gezellig om hier een hond te hebben.

De kamer zelf doet een beetje denken aan een toonzaal van Ikea (van de meubelen en het keukengerei tot aan de toiletborstel, werkelijk alles is hier van Ikea), maar dat geeft de kamer wel iets gezelligs en knus. De komende drie maanden zal dit (zie foto’s) mijn thuis zijn. Het is nog een beetje een gek idee, maar het zal vast en zeker snel genoeg wennen.

Voorzien van Förköpta enkelbiljetter (kaartjes voor het openbaar vervoer), het visitekaartje van Mr. Harper, een waarschuwing voor het plaatselijke restaurantje (don’t eat there!) en de beschrijving naar de plaatselijke supermarkt lieten zij ons achter in ons tijdelijke huis. Na een klein beetje te hebben uitgepakt (de rest komt morgen wel, haha) zijn we een stukje gaan wandelen in de omgeving (gelukkig heeft ons hotel een grote lichtpaneel aan beide zijden van het gebouw hangen, want met die sneeuw lijkt alles op elkaar). De Stella Nova hebben we nog niet gevonden, maar volgens mij zijn we er heel dichtbij geweest.

Alles is hier één groot avontuur. Thee zetten gaat bijvoorbeeld als volgt:
- Men neme een kopje
- Men vult het kopje met water
- Men plaatst het kopje in de magnetron
- Na de piep kan het kopje uit de magnetron verwijderd worden en voorzien worden van een theezakje naar keuze (groene thee of groene thee, haha).
En voor kaas op je brood heb je veel geduld en snijvaardigheid nodig. De kaas moet hier namelijk met een mes in plakjes gesneden worden, want ondanks dat het ons hier in het hotel aan niets ontbreekt, vonden we geen kaasschaaf in de keukenla. En het boodschappen doen daar moeten we een kleine 2 uur voor uittrekken (of gewoon een woordenboek meenemen de volgende keer, haha). De supermarkt hier (de PrisXTRA) is een beetje vergelijkbaar met de supermarkten in Frankrijk (heel groot en alles is er te koop, behalve de producten die wij hebben willen, haha). De prijzen liggen hier hoger dan de prijzen in Nederland en het assortiment is een stuk kleiner (knäckebröd of knäckebröd). Vanavond hebben we Noorse vissoep met stokbrood gegeten. De soep kom hier niet uit blik, maar uit de diepvries (vandaar dat we ook lang hebben moeten zoeken, want wie kijkt er nou in de diepvries voor soep).

We zitten hier een kwartiertje rijden van Stockholm (en haar 4000 winkels, dus aan shopmogelijkheden geen gebrek!). Morgen gaan we Stockholm verkennen en om 19.00 uur worden we door Mr. Harper en Anitha (zijn vrouw) opgepikt bij ons hotel en mee uit eten genomen.

Liefs, Daniëlle