Een logeerpartijtje in Orebrö!

VRIJDAG 16 FEBRUARI:
Bij het ontwaken bleek mijn rechteroor nog steeds dicht te zitten. Ik besloot om dit me er niet van te laten weerhouden naar Örebro af te reizen. In de trein raakten we aan de praat met een Zweedse leerkracht. Ze geeft les op de ‘Mariaelementarskola’ in Stockholm en vertelde enthousiast over deze school. We hebben bijna een uur met elkaar zitten kletsen over het Zweedse onderwijs, Zweedse feestdagen, Zweedse bezienswaardigheden en nog veel meer. Na afloop heeft ze ons de gegevens van de school gegeven met de uitnodiging om er eens een kijkje te komen nemen. Erg leuk hoe je op deze manier toevalligerwijs een kans aangereikt krijgt om naast onze stageschool ook een andere Zweedse school te bezoeken. Na een treinreis van twee uur arriveerden we op het station van Örebro, waar Marlous, Hanneke en Astrid ons (al zwaaiend met Nederlandse vlaggetjes) stonden op te wachten.

Na een lunch in de stad, een bezoekje aan de ‘Systembolaget’, de ontmoetingen met de internationale huisgenoten van de meiden en het nuttigen van een heerlijke maaltijd met een chocoladetaartje toe was het tijd om het uitgaansleven van Örebro te verkennen. Het uitgaan begint hier met een preparty. Deze keer was het een preparty bij de ‘Fader’ van Hanneke. Toen wij aankwamen was de kamer al gevuld met verschillende nationaliteiten. Ook wij zochten een plekje in het kamertje van 3 bij 4 meter. De preparty startte met een ‘power hour’. Door de ‘power-hour-cd’ met 1-minuut-liedjes die stond te spelen hoorden we de bel niet. Daar hadden de laatkomers al gauw een oplossing voor gevonden. Met een sneeuwbal tegen de ruit maakten ze ons duidelijk dat ze beneden voor de deur stonden en graag naar binnen wilden.

Na de preparty vertrokken we naar het ‘Kårhus’. Na een intensieve bestudering van onze identiteitsbewijzen door de beveiliging keken we eenmaal binnen onze ogen uit. Naast alle verschillende nationaliteiten, was er ook een variëteit aan verschijningsvormen. De één stond met een wintermuts op de dansvloer, de ander met een net iets te kort rokje, de ander bewoog zich ietwat houterig in een driedelig kostuum, weer een ander leek een regelrechte kloon van Michael Jackson, anderen leken regelrecht uit een gangsterfilm te zijn gestapt. Ik heb in ieder geval van het uitzicht genoten (zeker van de heren in pak, wat ziet dat er op de houterige danspasjes na toch geweldig uit!). Iets anders waar ik écht van genoten heb is het rookvrije uitgaan. In Zweedse uitgaansgelegenheden mag namelijk niet gerookt worden.

ZATERDAG 17 FEBRUARI:
Gisteravond hadden we afgesproken om vandaag gezellig met z’n allen bij Astrid te ontbijten. Dit betekende echter wel dat we vanochtend in pyama door Brickebacken (de studentenwijk waar de meiden wonen) zijn gelopen. Dit lijkt erger dan het was, we hoefden gelukkig alleen de straat over te steken, haha. Na het ontbijt hebben de meiden ons meegenomen naar het centrum van Örebro (uiteraard niet in pyama!). We hebben opnieuw gezellig in de stad geluncht en vervolgens voornamlijk ge-window-shopt, aangezien de winkels er al redelijk vroeg sluiten.

Voor het avondeten heb ik samen met Hanneke de boodschappen op de fiets gedaan. Het was heerlijk om na een paar weken weer even een stukje te fietsen. De ‘wijze’ spreuk “fietsen verleer je niet” klopt. Het was echter wel een vreemde gewaarwording toen ik afstapte. Toen had ik hetzelfde gevoel als wanneer je na het schaatsen weer gewoon op je schoenen loopt.

Na het eten heb ik samen met Marlous een ‘Kladkaka’ gemaakt welke we na het afkoelen uiteraard ook direct hebben opgegeten (Jammie! Jammie! Jammie!). Bij terugkomst in Nederland zal ik deze Zweedse specialiteit ook een keer voor jullie maken. Ik weet niet of het aan de ingrediënten van de ‘Kladkaka’ lag of onze melige bui, maar de rest van de avond hebben we gevuld met het spelen van gekke spelletjes als ‘Wie ben ik?’. Hierbij zaten we alle vijf met een papiertje op ons voorhoofd en probeerden we via het stellen van ja-nee-vragen te achterhalen wat er op het briefje stond. We speelden het spel inclusief een aanwijzingenronde zoals bij het echte spel. Het was hilarisch en heeft voor grappige foto’s gezorgd. Astrid verliet de gezellige avond voor een chatsessie met haar, door Nieuw-Zeeland-reizende vriendje, maar belde ons bij thuiskomst direct op. Er bleek bij haar thuis een feestje aan de gang te zijn. Haar Griekse huisgenootje had het feestje georganiseerd en als we zin hadden konden we komen. Omgeven door Grieken, Italianen, Spanjaarden, een Chinees, een Franse en een Belg hebben we tot in de vroege uurtjes doorgefeest. Het was erg gezellig en de verschillende nationaliteiten zorgde voor ontzettend interessante gesprekken. Het Chinese meisje (ZhuZhu) gaf me, na afloop van ons gesprek, de gelukkig nieuwjaarswens (het Chinees nieuwjaar begint namelijk vandaag) en het schrijven van een berichtje op de plaat waarop iedereen een berichtje voor haar achterliet, een Chinese gelukshanger. Ze vertelde me dat ze het ontzettend leuk vond om me te hebben ontmoet en legde me uit dat deze hanger ervoor zou zorgen dat mij niets anders dan goeds zal toekomen. De hanger heeft de vorm van een Chinese kalebas met erboven en eronder traditioneel Chinees knoopwerk. De hanger is typisch Chinees en eigenlijk heel kitsch, maar door het verhaal erachter, de herinnering aan deze bijzondere avond en het feit dat ik deze van haar heb gekregen is de hanger me heel dierbaar.

ZONDAG 18 FEBRUARI:
Vandaag zijn we samen met de meiden (Marlous, Hanneke & Astrid), ZhuZhu (Chinees), Sisi (Griek), Erica (Oostenrijker) gaan sleeën. Voor vertrek vroeg ZhuZhu me voor alle zekerheid nog even of het niet gevaarlijk was, haha. Blijkbaar had ze nog nooit gesleed, maar na mijn geruststelling trok ook zij haar warme kleding aan. Marlous en ik waagden ons als eerst samen op de ronde slee van de heuvel. Marlous zat voor en ik achter. De vorige dag was er onder aan de heuvel een springschans van sneeuw gebouwd door de kinderen die er aan het sleeën waren. Jullie raden het waarschijnlijk al; Marlous en ik gingen recht op de schans af. Na de sprong vlogen de slee, Marlous en ik afzonderlijk door de lucht. Als eerste landde de slee, vervolgens landde ik half op de slee en toen had ik nog iets minder dan een seconde om me te bedenken dat ook Marlous nog naar beneden zou komen. En ja hoor… daar kwam ze… ook Marlous landde veilig… boven op mijn bovenbenen, dat wel (haha).

Na het sleeën hebben we nog even heerlijk met elkaar zitten kletsen onder het genot van een kopje warme chocolademelk en de gezellige Griekse muziek van Sisi op de achtergrond. Na dit gezellige onderonsje was het helaas alweer tijd om te vertrekken. De meiden brachten ons naar het station van Örebro, waar we vervolgens nog een uur op de eerstvolgende trein naar Stockholm moesten wachten. Toen er na een uur ‘pling pling’ uit de luidspeakers kwam, gevolgd door een bericht waarin onze trein genoemd werd dacht ik direct aan vertraging. Het bleek echter een aankondiging te zijn dat onze trein het station binnen kwam rijden. Tot nu toe zijn alle metro’s, bussen en treinen die we genomen hebben nog op tijd vertrokken. Vertraging is dus blijkbaar echt iets waar alleen de Nederlandse spoorwegen en Busmaatschappij Connexxion mee te kampen hebben. Gedurende de treinreis dacht ik terug aan alle ervaringen die ik dit weekend heb opgedaan. Het is een geslaagd weekend geweest. De lachspieren hebben overuren gedraaid en het ontmoeten van zoveel verschillende nationaliteiten was een unieke en memorabele ervaring.

De gangen van Stockholm Centraal voelden heel vertrouwd. Het gaf me hetzelfde gevoel als wanneer ik na een vakantie of logeerpartij weer op het station van Lelystad rondloop. Bij thuiskomst was er helaas geen enthousiast kwispelende hond, maar een leeg huis waar we begroet werden door het bergje afwas waar we voor vertrek geen tijd meer voor hadden gehad. We hebben het bergje afwas weggewerkt, nog even iets gedronken en vervolgens ons bedje opgezocht.

Liefs, Daniëlle

P.S. Marlous, Hanneke & Astrid: bedankt voor jullie gastvrije ontvangst en de gezellige dagen! Groetjes aan iedereen daar!