De laatste stageweek!
Door: Daniëlle Meijvogel
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
14 April 2007 | Zweden, Sundbyberg
MAANDAG 2 APRIL:
Vandaag hebben we onder andere weer een ‘meeting’ gehad met de directeur, dit keer over ‘documentation’, interviews gehouden met ouders en met kinderen etc. etc.
DINSDAG 3 APRIL:
Vandaag heb ik opnieuw interviews gehouden, onder andere met Shriya Chopra, een meisje van 3.5 jaar dat sinds kort in Zweden woont. Ze heeft hiervoor in India gewoond en spreekt Engels (erg makkelijk!). In dit interview kwam mooi naar voren hoe ingewikkeld volwassenen eigenlijk denken. Ik vroeg aan haar hoe ze met de andere kinderen communiceerde. Ze vertelde me dat ze Engels tegen ze sprak. “Begrijpen ze je dan ook?” vroeg ik, waarop ze heel nonchalant met “No” antwoordde. Dat maakte haar dus helemaal niet uit. Ik vroeg me direct af waarom je het als volwassene wel als vervelend ervaart als je elkaar niet begrijpt door de taalbarrière. Ik denk dat het komt, doordat je de vele talen die kinderen rijk zijn (spelen, lachen, bewegen etc.) verliest als communicatiemiddel naar mate je ouder wordt.
’s Avonds stond er een ‘meeting’ met de ouders op het programma. Er werd een powerpoint getoond met foto’s uit de 1-jarige sectie, er werd koffie en thee geschonken en er waren allerlei lekker hapjes (vooral veel hapjes met chocolade!) bereid voor de ouders. Naast de ouders waren er ook kinderen aanwezig. Ze vinden het op deze school belangrijk dat iedereen aanwezig is. Als dat betekent dat er kinderen meekomen, omdat iemand geen oppas heeft voor die avond, dan is dat geen probleem. Ze zouden het vervelend vinden als iemand niet aanwezig kan zijn om die reden. Het was vooral heel gezellig! Van het einde heb ik echter weinig meegekregen, want toen was ik druk met het in slaap wiegen van ‘No name’, het broertje van één van de 1-jarigen.
WOENSDAG 4 APRIL:
De school leek van een multiculturele school te zijn omgetoverd in een Islamitische school. Alle kinderen droegen vandaag hoofddoekjes. De oorzaak hiervan was niet een massale bekering tot de Islam, maar het naderende paasfeest. In Zweden heerste lang het bijgeloof dat de toverkracht van heksen rond Pasen op zijn sterkst is en dat ze dan ook extra actief zijn. Op Witte Donderdag vliegen ze op hun bezems naar een bijeenkomst met de duivel op een plaats die 'blåkulla' (blauwe berg) wordt genoemd, om pas de zaterdag erna weer terug te keren. ‘Onze’ paashekjes brachten een bezoek aan het bejaardencentrum, waar ze zelfgemaakte koekjes en kaarten uitdeelden aan de bewoners en liedjes voor ze zongen. Bij terugkomst was het tijd voor de paaslunch (incl.kaviaar!). Na de paaslunch was het tijd voor mijn interview met Anna Barsotti. Dit is de vrouw die (samen met Karin Walin) het Reggio Emilia-onderwijs naar Zweden heeft gehaald. Het was een heel inspirerend gesprek en het voelde als een hele eer dat ik de mogelijkheid had om met deze vrouw te spreken. Het was heel bijzonder en wat een ongelooflijk lieve vrouw! We hebben bijna twee uur met elkaar zitten kletsen, maar ik had nog wel uren met deze vrouw kunnen doorkletsen.
Na mijn interview met Anna Barsotti stonden er nog vier interviews met oud-leerlingen op de planning. Ook dat was erg leuk om te doen en er kwamen verassende (en gelukkig ook bruikbare) antwoorden uit voort.
DONDERDAG 5 APRIL:
Vandaag hebben we onder andere de laatste film over Reggio Emilia bekeken. Hierin was Loris Malaguzzi (de grondlegger) zelf aan het woord, in interviews en tijdens toespraken. De film had een hoog huis-tuin-en-keuken-gehalte (= het leek meer op een ‘homevideo’ dan op een professionele film).
’s Avonds leek het hier net Sint-Maarten. De kinderen brachten, verkleed als paasheksen, zelfgemaakte kaartjes en koekjes langs de deuren om iedereen een vrolijk pasen te wensen. In ruil daarvoor krijgen ze iets lekkers van de mensen.
VRIJDAG 6 APRIL:
Vandaag was het heerlijk weer. Reden genoeg om een bezoek aan ‘Igelbacken’ te brengen. De komst van de lente was er nu goed merkbaar. Alles stond in bloei en de dieren waren ontwaakt uit hun diepe winterslaap. Het gaf het natuurreservaat weer een totaal andere dimensie. Het hoogtepunt van deze wandeling was mijn ontmoeting met de familie Eekhoorn. Terwijl ik langs een heuvel liep, hoorde ik geritsel, ik keek omhoog en zag nog net de pluimstaart van een eekhoorn voorbij hoppen. Toen ik de heuvel opliep stonden de eekhoorn en ik oog in oog met elkaar en keken we elkaar een tijdje nieuwsgierig aan. Al gauw kwam de rest van de familie om de hoek kijken en binnen een mum van tijd was ik omringd door eekhoorns. Heel bijzonder en het heeft weer mooie foto’s opgeleverd!
Liefs, Daniëlle
Vandaag hebben we onder andere weer een ‘meeting’ gehad met de directeur, dit keer over ‘documentation’, interviews gehouden met ouders en met kinderen etc. etc.
DINSDAG 3 APRIL:
Vandaag heb ik opnieuw interviews gehouden, onder andere met Shriya Chopra, een meisje van 3.5 jaar dat sinds kort in Zweden woont. Ze heeft hiervoor in India gewoond en spreekt Engels (erg makkelijk!). In dit interview kwam mooi naar voren hoe ingewikkeld volwassenen eigenlijk denken. Ik vroeg aan haar hoe ze met de andere kinderen communiceerde. Ze vertelde me dat ze Engels tegen ze sprak. “Begrijpen ze je dan ook?” vroeg ik, waarop ze heel nonchalant met “No” antwoordde. Dat maakte haar dus helemaal niet uit. Ik vroeg me direct af waarom je het als volwassene wel als vervelend ervaart als je elkaar niet begrijpt door de taalbarrière. Ik denk dat het komt, doordat je de vele talen die kinderen rijk zijn (spelen, lachen, bewegen etc.) verliest als communicatiemiddel naar mate je ouder wordt.
’s Avonds stond er een ‘meeting’ met de ouders op het programma. Er werd een powerpoint getoond met foto’s uit de 1-jarige sectie, er werd koffie en thee geschonken en er waren allerlei lekker hapjes (vooral veel hapjes met chocolade!) bereid voor de ouders. Naast de ouders waren er ook kinderen aanwezig. Ze vinden het op deze school belangrijk dat iedereen aanwezig is. Als dat betekent dat er kinderen meekomen, omdat iemand geen oppas heeft voor die avond, dan is dat geen probleem. Ze zouden het vervelend vinden als iemand niet aanwezig kan zijn om die reden. Het was vooral heel gezellig! Van het einde heb ik echter weinig meegekregen, want toen was ik druk met het in slaap wiegen van ‘No name’, het broertje van één van de 1-jarigen.
WOENSDAG 4 APRIL:
De school leek van een multiculturele school te zijn omgetoverd in een Islamitische school. Alle kinderen droegen vandaag hoofddoekjes. De oorzaak hiervan was niet een massale bekering tot de Islam, maar het naderende paasfeest. In Zweden heerste lang het bijgeloof dat de toverkracht van heksen rond Pasen op zijn sterkst is en dat ze dan ook extra actief zijn. Op Witte Donderdag vliegen ze op hun bezems naar een bijeenkomst met de duivel op een plaats die 'blåkulla' (blauwe berg) wordt genoemd, om pas de zaterdag erna weer terug te keren. ‘Onze’ paashekjes brachten een bezoek aan het bejaardencentrum, waar ze zelfgemaakte koekjes en kaarten uitdeelden aan de bewoners en liedjes voor ze zongen. Bij terugkomst was het tijd voor de paaslunch (incl.kaviaar!). Na de paaslunch was het tijd voor mijn interview met Anna Barsotti. Dit is de vrouw die (samen met Karin Walin) het Reggio Emilia-onderwijs naar Zweden heeft gehaald. Het was een heel inspirerend gesprek en het voelde als een hele eer dat ik de mogelijkheid had om met deze vrouw te spreken. Het was heel bijzonder en wat een ongelooflijk lieve vrouw! We hebben bijna twee uur met elkaar zitten kletsen, maar ik had nog wel uren met deze vrouw kunnen doorkletsen.
Na mijn interview met Anna Barsotti stonden er nog vier interviews met oud-leerlingen op de planning. Ook dat was erg leuk om te doen en er kwamen verassende (en gelukkig ook bruikbare) antwoorden uit voort.
DONDERDAG 5 APRIL:
Vandaag hebben we onder andere de laatste film over Reggio Emilia bekeken. Hierin was Loris Malaguzzi (de grondlegger) zelf aan het woord, in interviews en tijdens toespraken. De film had een hoog huis-tuin-en-keuken-gehalte (= het leek meer op een ‘homevideo’ dan op een professionele film).
’s Avonds leek het hier net Sint-Maarten. De kinderen brachten, verkleed als paasheksen, zelfgemaakte kaartjes en koekjes langs de deuren om iedereen een vrolijk pasen te wensen. In ruil daarvoor krijgen ze iets lekkers van de mensen.
VRIJDAG 6 APRIL:
Vandaag was het heerlijk weer. Reden genoeg om een bezoek aan ‘Igelbacken’ te brengen. De komst van de lente was er nu goed merkbaar. Alles stond in bloei en de dieren waren ontwaakt uit hun diepe winterslaap. Het gaf het natuurreservaat weer een totaal andere dimensie. Het hoogtepunt van deze wandeling was mijn ontmoeting met de familie Eekhoorn. Terwijl ik langs een heuvel liep, hoorde ik geritsel, ik keek omhoog en zag nog net de pluimstaart van een eekhoorn voorbij hoppen. Toen ik de heuvel opliep stonden de eekhoorn en ik oog in oog met elkaar en keken we elkaar een tijdje nieuwsgierig aan. Al gauw kwam de rest van de familie om de hoek kijken en binnen een mum van tijd was ik omringd door eekhoorns. Heel bijzonder en het heeft weer mooie foto’s opgeleverd!
Liefs, Daniëlle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
